Po lekturze artykułu o metodzie planu tygodniowego tę metodę w praktyce (klasa 2-3 szkoły podstawowej). Od tego czasu nie mam już trudności z indywidualizacją pracy moich uczniów. Dostrzegłam wiele pozytywnych cech pracy tym sposobem.
Według mnie metoda "planu tygodniowego":
1. Nauczycielowi pomaga
a. dostosować zadania do indywidualnych możliwości każdego dziecka,
b. różnicować pracę ze względu na stopień trudności danego zadania,
c. organizować tak czas, aby móc w każdej chwili pomóc dziecku, gdy zaistnieje taka potrzeba,
d. zaobserwować sukcesy i trudności swoich uczniów,
e. pomyśleć nad sposobem pomocy im w pokonaniu trudności,
2. uczniowi
a. pozwala rozwijać postawę badawczą, poszukującą, stymuluje myślenie twórcze,
b. daje możliwość wyboru rodzaju zadań, z tym, że zadania obowiązkowe muszą być wykonane w ciągu dnia,
c. przygotowuje do samodzielnego wykonywania zadań na coraz wyższym poziomie nauczania,
d. rozbudza ciekawość poznawczą,
e. zachęca do samodzielnego poszukiwania informacji z różnych źródeł,
f. doskonali umiejętność czytania ze zrozumieniem,
g. uczy planowania, tak potrzebnego w dorosłym życiu,
h. wyrabia umiejętność pracy w ciszy, skupieniu,
i. zapewnia większą swobodę podczas wykonywania pracy,
j. rozbudza kreatywność każdego ucznia – sam dochodzi, analizuje i podejmuje decyzję takiego, a nie innego sposobu wykonania zadania,
k. uczy współpracy w zespole.
Powyższe przemyślenia, poczynione podczas obserwacji dzieci przyczyniły się do podjęcia przeze mnie decyzji kontynuacji systematycznej pracy z tygodniowym planem. Stał się on swoistym narzędziem „doświadczeń poszukujących” każdego dziecka, co wpływa na zmotywowanie go do podejmowania działań na coraz wyższym poziomie. Mam nadzieję, że również pisząc artykuł i wskazując pozytywne strony planu zachęciłam innych nauczycieli do pracy tym sposobem.
Więcej o metodzie "planu tygodniowego" można przeczytać w portalu educarium:
