Czas wakacji oraz piękna pogoda sprzyjają zabawom na świeżym powietrzu. Jest wiele gier i zabaw z najwymyślniejszymi przyrządami, wymagającymi szczególnego rodzaju podłoża lub przestrzeni. Warto jednak wracać do prostoty i tradycji sprawdzonej od pokoleń. Proste przybory jak patyk, kamień, piłka czy liść mogą czasem wzbudzić więcej emocji niż hulajnoga. Piłka jest tak wszechstronnym elementem różnych zabaw i gier, że trudno je zliczyć. Przedstawiamy tu krótko kilka propozycji jej wykorzystania.

Dla zapoznania się grupy można stojąc w okręgu podawać sobie piłkę ze słowami ”Dla Krzysia, Agnieszki” itd. Następnie można zmienić kierunek podawania piłki, a potem podawać do dowolnie wybranej osoby. Młodsze dzieci mogą toczyć piłkę po ziemi. Kto się pomyli staje na jednej nodze- może ją dostawić dopiero, kiedy złapie piłkę do siebie rzuconą. Po kilku rundach można przyspieszyć grę, dodając zasadę ”piłka parzy”.

Gra w kolory

Gra w kolory jest podstawą gry w imiona, z powodzeniem może być jej kontynuacją lub poprzedzeniem. Dla przypomnienia: stojąc w kole podaje się piłkę jednocześnie wypowiadając nazwę wybranego koloru. Osoba łapiąca musi uważać na wywołanie koloru czarnego, gdyż wtedy powinna nie złapać piłki. Jeśli ją złapie, klęka na jedno kolano (potem na dwa, siada "po turecku", jednym łokciem dotyka ziemi, następnie dwoma). Jeśli następnym razem dziecko złapie w dobrej chwili, można podnieść się o jeden poziom (podany w nawiasie).

Wyścigi z piłką

Wyścigi w rzędach sprawiają dużo radości i śmiechu. Dzieci przenoszą piłki w parach, trzymając ją plecami, czołami, barkami, kolanami, dwoma palcami (np. wskazującymi) lub udami. Piłkę można też przenosić pojedynczo: na zewnętrznej stronie dłoni, trzymając ją na zgiętym w poziomie łokciu, skacząc na jednej nodze z piłką trzymaną pod kolanem drugiej nogi. Wyścigi te można także łączyć z przechodzeniem przez slalom.

Kto dalej pobiegnie

Uczestnik konkursu staje na linii startu z piłką w rękach. Sygnałem do biegu jest wysokie wyrzucenie piłki do góry, natomiast sygnałem na zatrzymanie jest upadek piłki na ziemię. W celu wzmocnienia sygnału wszyscy obserwujący krzyczą „stop” w momencie zetknięcia się piłki z powierzchnią ziemi. Każdy uczestnik ma trzy próby. W konkursie liczy się największa odległość. Każdy uczestnik własnymi krokami liczy uzyskaną odległość.

Kto silniejszy

Konkurs polega na jak najszybszym wykonaniu ćwiczenia. Piłką trzymaną oburącz należy z całej siły uderzyć o ziemię tak, aby uzyskać jak najwyższe odbicie. Wysokość odbicia oceniają pozostali uczestnicy konkursu. Za odbicie nie przewyższające wzrostu zawodnik uzyskuje 1 punkt, za odbicie wyższe 2 punkty. Każdy zawodnik zawodów ma pięć prób, każda próba jest oceniana. Wygra ten, kto w sumie uzyska największą liczbę punktów.

Strażnik wieży

Trzy kije o długości około jednego metra opieramy o siebie ostrożnie wierzchołkami, budując z nich piramidę. Będzie to wieża. Jeden z uczestników musi jej pilnować, aby się nie przewróciła. Pozostali w trzech rzutach małą piłką z odległości 10 swoich kroków (mniejsi będą nieco bliżej), próbują po kolei przewrócić wieżę. Jeżeli po trzykrotnej próbie wieża wciąż jeszcze stoi, rzucający uczestnik zostaje strażnikiem. Zamiast rzucać piłką, można ją toczyć podobnie jak w grze w kręgle. Zabawa ta jest godna polecenia przede wszystkim na gładkim podłożu lub na równo ułożonym chodniku. W tym przypadku Strażnik na o wiele większe szanse. Interesujące jest także podzielenie uczestników na dwie grupy: strażników i atakujących. Strażnicy ustawiają się wkoło wieży, podczas gdy reszta zawodników, z których każdy jest uzbrojony w jedna piłkę, celuje w konstrukcję z patyków. Jeżeli wieża przewróci się, następuje zmiana ról.