Zmysł baryczny to umiejętność "ważenia" w dłoniach. Zapraszamy do wykonania własnej pomocy edukacyjnej, która pozwoli przeprowadzić różnorodne zabawy.

Jak samodzielnie wykonać "puszki baryczne"?

Potrzebne materiały:
6-10 jednakowych pojemników z tworzywa (ważne aby, nie były przeźroczyste - np. opakowania po kliszach fotograficznych), materiał do obciążania (kuleczki szklane, śruby), wata

Wykonanie:
1. Podziel pojemniki na pary.
2. Wypełnij każdą parę identyczną ilością "ciężarków". Staraj się, aby każda para stopniowała ciężar (od lekkiego do ciężkiego).
3. Wypełnij wolną przestrzeń pojemnników watą, aby nie wydawały one zbędnych dźwięków.

Proponujemy następujące zabawy z "puszkami barycznymi":

{tab=Zabawa samodzielna}

Przygotuj pary na tacy. Zadaniem dziecka jest ważyć po 2 pojemniki w dłoniach, aby dobrać pary o jednakowej wadze. Jeśli chcesz, aby dziecko mogło samodzielnie sprawdzić poprawność dobrania w pary, podklej poprawne pary pojemników jednakowymi znaczkami. Dobrane pary o tej samej wadze dziecko odkłada na bok, a po zakończeniu ćwiczenia może samo się sprawdzić (sprawdzając oznaczenia na spodzie).

Dobrze jest na początku ograniczyć ilość par, aby stopniować trudność i pozwolić dziecku na powolne oswajanie się z nowym materiałem.

{tab=Zabawa grupowa}

Rozdaj po jednym pojemniku dla każdego dziecka w grupie. Zadaniem dzieci jest odnaleźć partnera, którego pojemnik waży tyle samo. Po dobraniu się w pary dzieci czekają, aż wszystkie dzieci wykonają zadanie do końca. Dorosły sprawdza poprawność przyporządkowania pojemników w pary.

{tab=Poznajemy pojęcia}

Z pomocą przygotowanych puszek barycznych możemy wprowadzić pojęcie "lekki - cichy" w formie tzw. słownej lekcji trójstopniowej z metody Montessori:

1). Prezentacja:
Wybierzmy dwie skrajne puszki (o dobrze wyczuwalnej w wadze) i powiedzmy "Z tych dwóch puszek ta jest lekka (podajmy dziecku pierwszą puszkę "do ważenia") - a ta jest ciężka" (podajmy w drugą dłoń dziecka drugą puszkę). Powtórzmy "Z tych dwóch puszek ta jest lekka (poruszmy ręką dziecka), a ta jest ciężka (poruszmy drugą ręką dziecka)".

2). Ćwiczenia:
Teraz wykonujemy serię ćwiczeń, w których to my nazywamy pojęcie - a dziecko odnajduje właściwy przedmiot. W metodzie Montessori polecenia takie dają dziecku okazję do ruchu, np.: "weź lekką puszkę i połóż na parapecie", "ciężką puszkę daj koleżance", "przynieś puszkę lekką", "przynieś puszkę ciężką".

3). Nazywanie:
Po wykonaniu wielu ćwiczeń, pytamy "Z tych dwóch puszek - jaka to jest puszka?" Podajemy puszkę, dziecko "waży" ją i nazywa. Podobnie z drugą puszką. Jeśli dziecko myli się, przechodzimy do etapu 1), w żadnym wypadku nie korygujemy dziecka.