Czym jest jazda na rowerze? Nauką wielu skomplikowanych czynności, które trzeba wykonywać jednocześnie? Utrzymywanie równowagi podczas poruszania się na pojeździe jednośladowym, czyli takim, który zawsze się przewraca, gdy go nie trzymamy odpowiednio, to nie lada wyczyn. Grawitacja sprzyja temu procederowi znacząco siłą jej głównego argumentu. Jak przekuć to na działanie rozwojowe?

Pewnie odpowiedzą Państwo, że jazda na rowerze to także koordynacja ruchów nóg i całego ciała, by otrzymać pozycję pionową. Jak mają sobie poradzić z takim wyzwaniem 2,5- i 3-latki? Rozwiązanie jest dość proste, ale nie oczywiste. Z tradycyjnego rowerka zabieramy pedały i pozostawiamy napęd, który stosowali już Flinstonowie. Odpychanie się nogami to taka podróż sentymentalna do czasów powstania roweru. Wtedy właśnie szlachcic Karl Freiherr Drais von Sauerbronn zbudował drewnianą maszynę biegową, czyli pierwowzór roweru. Rozwiązanie to jest idealne dla tych maluszków, które jeszcze kształtują swoje poczucie równowagi i grunt to… grunt pod nogami.

Tradycyjne trzykołowce z pedałami są jeszcze prostszym rozwiązaniem, lecz czy są wyzwaniem rozwojowym? Podobnie jest z hulajnogą. Warto się nad tymi kwestiami zastanowić doposażając placyk zabaw czy ogród przy przedszkolu.

A jaką jeszcze funkcję rowerków możemy zauważyć? Oczywiście najlepsza na świecie zabawa z prędkością, przyśpieszeniem poruszania się pieszo, wiatrem we włosach, ściganiem się i radością samodzielnego poruszania się, pewną niezależnością. Czy to właśnie nie jest główną zaletą i funkcją rowerów? I to nie tylko dla dzieci, prawda?

Kodeks przedszkolaka

Czy dziecko przedszkolne musi znać zasady ruchu drogowego? Wbrew pozorom pytanie to nie ma tak jednoznacznej odpowiedzi. Dla własnego bezpieczeństwa dobrze, żeby znało kilka podstawowych zasad.

• Krawężnik jest bardzo ważnym elementem, na który dziecko powinno zwracać uwagę, by nie narażać się na potrącenie przez samochody i inne pojazdy kołowe.
• Ruch prawostronny jest podstawowym elementem bezpiecznego poruszania się w naszej kulturze.
• Pasy są przejściem przez niebezpieczną ulicę, przejściem dla pieszych i rowerzystów. Pasy i krawężniki można rysować kredą, jeśli ma się do dyspozycji placyk lub boisko. Dzieci z pewnością chętnie pomogą w rysowaniu, gdy wyznaczy się im kontury krawężników i pasów. Kolorowanie, zwłaszcza na dworze i na ziemi to przecież niezła frajda.
• Sygnalizacja świetlna to także podstawa w poruszaniu się przez ulice. Na placyku namalowanym kredą można też ustawić swój sygnalizator, który działa na baterie. Ruch na skrzyżowaniu stanie się od razu ciekawszy dla przedszkolnych rowerzystów i pieszych.

Kultura rowerowa

Gdy siadam na rower muszę wykonać pewną pracę umysłu i wybrać cel. Czy pojadę przez ulicę, a może chodnikiem czy ścieżką rowerową, by wrócić do piaskownicy. Czy pojadę prawą stroną ścieżki czy lewą? Czy użyję dzwonka, czy i jak zasygnalizuję zmianę kierunku jazdy? Te pytania wymagają odpowiedzi dwóch sfer: kultury i prawa. Nie są to naturalne elementy życia, więc by pomóc dziecku, dobrze jest je wprowadzić w te sfery.

Niektóre z podstawowych elementów kultury jazdy

Zwracanie uwagi na innych rowerzystów i pieszych. Oczywiście na samochody także, ale my skupimy się na poruszaniu się po ogrodzie, placu zabaw, chodnikach i ścieżkach rowerowych. Jazda środkiem nie jest mile widziana przez innych, gdyż nie wiadomo wtedy, w którą stronę odejść na bok, by uniknąć zderzenia z rowerem. Najprościej pokazać dzieciom konsekwencje takiej jazdy. Można ustawić grupę na ścieżce w miejscu, gdzie nie można z niej zejść. Wtedy wychowawca lub kilku dla lepszego efektu, może jechać na dzieci - jeden obok drugiego, do tego rozmawiać ze sobą, jakby nie zauważali pieszych. Dziecko doświadczy najprawdopodobniej obawy i niepewności, gdy zobaczy, że jedzie w jego stronę duży rower. Druga scenka tego ćwiczenia to jazda rowerzystów gęsiego i prawą stroną ścieżki. Dzieci naturalnie przesuną się w prawą stronę. Po włączeniu emocji i realizmu dzieci zapamiętają tę lekcję na długo, zwłaszcza, gdy omówimy potem obydwie sytuacje z dziećmi.

Używanie dzwonka i innych sygnałów to oznaka nie tylko kultury ale i bezpiecznego przemieszczania się wszystkich uczestników ruchu. Warto go użyć

• Gdy nie mam którędy przejechać przez ścieżkę, bo piesi zagradzają całą szerokość drogi.
• Gdy wyprzedzam pieszego, który mnie nie widzi, bo jadę od tyłu. Ostrzeże go to, by nie wykonywał żadnych nagłych kroków w bok i nie wszedł nagle pod koła.
• Gdy osoba wyprowadzająca psa ma smycz rozciągniętą przez całą szerokość dróżki.
• Gdy zauważę, że ktoś może nie widzieć mnie jadącego.

Indywidualnie, czy w grupie?

Czy jeden lub nawet trzy rowerki nie spowodują kłótni w grupie? Takie pytanie zadaje sobie niejeden wychowawca przedszkolny.

Doświadczenie różnych placówek mówi, że dzieci przyzwyczajają się po jakimś czasie do zasad korzystania z rowerków, taczek, hulajnogi na jasno określonych zasadach. Zwłaszcza, gdy nie są to jedyne zabawki sportowe dostępne dzieciom na dworze. Zabawa w role z kostiumami policyjnym czy strażaka z pewnością urozmaici zabawę dodając jej rozmachu i nowych opcji. Piłki, skoczki, rakietki, kolorowe liny czy wręcz obowiązkowe zabawki do piasku i wody, to także dodatkowe atuty Waszego ogrodu czy placu zabaw. Inne zabawki, jak domki, namioty tipi, czy płachty ocieniające to także wspaniałe urozmaicenie zabaw ruchowych, edukacyjnych, bezpiecznych i dających w efekcie eksplozję radości, ale i rozwoju.

Wiele innych inspiracji sportowych, edukacyjnych, plastycznych, muzycznych i terapeutycznych znajdą Państwo w naszym portalu edukacyjnym www.educarium.pl oraz w samych naszych pomocach. Wybieramy je starannie spośród oferty rodzimej i światowej. Stawiamy na jakość merytoryczną i wysokiej jakości wykonanie. Wszystko po to, by dostarczać pomocy dla dużych grup i na lata. Tak więc do zobaczenia na dworze? Czy na polu? Zależy od regionu. Na pewno jednak na świeżym powietrzu.