Czasem jeden projekt można wykorzystać na wiele sposobów. Właśnie takie możliwości otwiera wykonanie papierowego obrysu własnej dłoni. Już nasi prehistoryczni dziadowie interesowali się tym symbolem i uważali go prawdopodobnie niemal jak my podpisu. Co znaczy dla nas dziś odbicie dłoni? Kojarzy się może bardziej z siłą twórczości albo poczuciem sprawczości w stosunku do swoich marzeń niż z odbiciem naszej niepowtarzalności, które, jak wiemy już dziś, w sensie fizycznym, kryje się tylko w opuszkach palców i naszych liniach papilarnych tam wyżłobionych. A gdyby wykorzystać dłonie w kontrakcie, w najróżniejszych pracach plastycznych, czy do uzmysłowienia siły jedności niepowtarzalnych osób tworzących grupę?

Poniższy projekt wykonała grupa dwudziestu czterech dzieci, z których każde przygotowało po dwie swoje dłonie. Jak powstał ten piękny kwiat?

1. Każde z dzieci odrysowało obydwie swoje dłonie na białym brystolu. Osobom praworęcznym, w razie potrzeby, odrysować prawą dłoń pomagało inne dziecko i odwrotnie u leworęcznych.
2. Każde dziecko zakolorowało swoje dłonie kredkami i flamastrami według własnego, niepowtarzalnego projektu. W tym projekcie były to głównie wzory pasków, ale także dłonie gładkie, jednobarwne, dłonie w ornamenty roślinne, z dorysowanymi oczami, ustami lub wypełnione na kształt zwierząt (np. krowy). Warunek jest taki, by zapełnić całą dłoń swoim obrazem.
3. Po skończeniu rysowania dzieci wycinają swoje dłonie. To wspaniałe ćwiczenie grafomotoryczne o dość wysokim poziomie trudności, wiec młodszym dzieciom, na ich prośbę, pomaga nauczyciel lub inne dziecko.
4. Kolejny etap to łączenie dłoni w jeden kwiat. Sposób rozplanowania „płatków” z dłoni zależeć będzie od ich ilości, więc, w zależności od celu wyznaczonego dla tej aktywności, prosimy dzieci o wykonanie więcej niż dwóch dłoni lub zmniejszamy średnicę naszego kwiatu. Jednak każdy kwiat zaczynamy od rozłożenia 5 dłoni dookoła i sklejenia tego pierwszego kręgu szóstą dłonią, która będzie „środkiem” kwiatu.
   WSKAZÓWKA By dzieci nie czuły się lepszymi lub gorszymi przez to, że ich dłoń została, lub nie została, wybrana na środek, dłoń tą można wylosować wobec wszystkich dzieci.
5. Kolejne kręgi układamy podkładając dłonie pod puste miejsca jawiące się pomiędzy palcami poprzedniego koła. Robimy to na początku „na sucho”, by sprawdzić, jak duży kwiat uda się zrobić. Gdy drugi krąg będzie już uzupełniony, zaczynamy w ten sam sposób układać kolejny.
6. Jeśli na ostatni krąg płatków zostanie za mało dłoni i będzie zbyt rzadki, rozkładamy go równomiernie zagęszczając poprzednie koła. Gdy już jesteśmy zadowoleni z ułożenia, można przejść do klejenia.
7. Sklejanie płatków zaczynamy od wycięcia koła o średnicy nieco mniejszej od ułożonego kwiatu. W zależności od długości palców dzieci, nasza baza kwiatu powinna być o tę długość mniejsza.
8. Delikatnie zdejmujemy wewnętrzne kręgi i odkładam,y mniej więcej w podobnej konfiguracji, gdzieś z boku. W tym momencie dzieci mogą przeliczać, ile dłoni znalazło się w każdym kręgu i ćwiczyć przy tym liczebniki porządkowe.
9. Naklejanie zaczynamy od zewnętrznego kręgu płatków-dłoni. Można tu poprosić dzieci o pomoc w posmarowaniu klejem środków dłoni.
   WSKAZÓWKA By dodać bardziej trójwymiarowego charakteru można lekko zakręcić każdy palec, zawijając go na własnym najgrubszym palcu, by pomalowana jego strona podnosiła się do góry.
10. W ten sam sposób przyklejamy wszystkie kręgi płatków, aż zostanie na środku mała pusta przestrzeń. W nią wklejamy przygotowany na początku środek z doklejonymi pięcioma płatkami.
11. Przyczepiamy kwiat na gazetkę lub przyklejamy na większy arkusz papieru i z zielonego papieru wycinamy do niego łodygę i kilka liści. GOTOWE!

Tak wygląda technicznie projekt, który można dostosować do różnych celów wychowawczych i dydaktycznych np.

• kontraktu tworzącego wspólne zasady zachowania w nowej grupie,
• uświadomienia dzieciom wartości każdego członka grupy, pomimo niepowtarzalności każdego i różnic miedzy nami,
• na koniec pewnego etapu nauki np. przedszkola, czy III klasy, w projekcie „dmuchawiec” jako roślina, jej rozwój oraz jako symbolu naszej grupy: każdy był ważną częścią grupy i poniesie dalej swoje nasionko, by rozwijało się dalej w następnych etapach życia, zabierając ze sobą ważne zasady i zdobytą wiedzę.